Erika Kommers is Epafras’ nieuwe vrijwilliger in Spanje. Zij koppelt positiviteit aan een praktische instelling en een geloof in mensen. ‘Ieder mens is het waard gezien te worden.’ Tekst: Marjolein van Rotterdam. Beeld: Nathalie van der Straten – Folkersma. Ze is pas sinds januari vrijwilliger voor Epafras. Toch klinkt Erika Kommers als een ervaren geestelijk
Categorie archieven: Verhaal
‘Ik denk terug aan één van mijn eerste bezoeken, in Polen. Een Nederlander met een straf van 25 jaar. Na dat bezoek was ik zeer van mijn stuk. Het was een heel normale man, het had mijn broer kunnen zijn.’ Peter Morée (60) is docent religiegeschiedenis aan de Protestantse Faculteit van de Karel Universiteit in
‘Ik kreeg een keer door de spijlen van een cel een stuk karton met een naam aangereikt. Dan breekt je hart: dat iemand bekend wil maken dat hij daar zit. Dat raakt mij enorm.’ Fineke Janssen (68) is geboren in de Betuwe, in Randwijk. Sinds 1989 is ze uitgezonden naar Bolivia om te werken onder
De bewakers stuurden me steeds maar door, steeds verder de gevangenis in. Het deed me denken aan Petrus: voor hem werd gebeden om uit de gevangenis te ontsnappen. Ik kon juist naar binnen… Erik Bakker (62) was tot z’n 39e ondernemer. Daarna werd hij, na een studie theologie, ‘gemeentestichter’. “Waar de kerk vertrokken was, daar
‘Als medemens kun je zo waardevol zijn, soms onbewust. Door Nederlanders in buitenlandse detentie te bezoeken kun je een boei voor hen zijn. Zeker als er vertrouwen ontstaat.’ Nienke van Dijk, 66 jaar. Doorliep de sociale academie, studeerde theologie, was actief in de kerkelijke vrouwenbeweging. Werkte binnen kerkelijke organisaties in Amsterdam en Den Haag, was
‘Aan het eind vraag ik of ik voor ze mag bidden. Dat mag meestal. Zelfs de stoerste vent pinkt dan een traantje weg.’ Daniëlle de Keijzer (48 ) woont en werkt al twintig jaar met haar man in Brazilië. Sinds 2011 geven zij leiding aan een stichting die zorg biedt aan verslaafden. Voor Epafras bezoekt
Mijn werkmotto bij de luchtmacht was altijd: ‘mensen helpen mens te blijven’. Ik zag dat ik bij Epafras in die lijn door kon. Dat doe ik nu al twaalf jaar. Aline Barnhoorn, eind zestig, studeerde theologie, werkte daarna in het hervormde maatschappelijk activeringswerk, vooral gericht op de positie van vrouwen. Werd vervolgens als onafhankelijke geest
Ik vind het heel bijzonder dat Nederland zo ver is gekomen om een organisatie als Epafras voort te brengen. Dat er over de hele wereld zoveel mensen bereid zijn om dit werk te doen. Daar ben ik trots op, ook dat ik daar bij hoor. Er is geen ander land dat dit doet. Tim van
‘De meeste mensen die in buitenlandse gevangenissen zitten, maken zo’n verandering mee. Ze leren God kennen. Dat is iets wat God doet, niet ik. Ik dring mezelf nooit op. Ik ben op bezoek bij mensen, ik ben heel gevoelig voor wat ik wel of niet kan bespreken.’ Marian woont in een groot land in Afrika[1]
ERVARINGSDESKUNDIGE EDWIN VERTELT Ook gedrag kan verslavend zijn. Denk aan gokken, gamen, seks of spanning. Hoe zit het met de oorzaken hiervan, en wat kun je eraan doen? Ex-gedetineerde Edwin vertelt over zijn ervaringen met criminele adrenaline: ‘Ik denk dat veel gevangenen hier iets van zullen herkennen.’ Alles bij elkaar zat hij zo’n dertien