Moeder of verdachte?

Denise moet naar Amerika om daar haar straf uit te zitten. Ze omschrijft zichzelf als moeder. Als huisvrouw. Als vriendin. Als partner. Maar niet als verdachte. En toch vindt ze die term telkens in de dossiers. “Als ik dat zag staan, wilde ik dat elke keer doorstrepen. Zo van: dat gaat niet over mij, dat ben ik niet. Dat paste niet bij het beeld dat ik van mezelf had. En dat vrienden en familie van mij hadden.”

Maar de term ‘verdachte’ komt niet uit de lucht vallen, beseft ze ook wel. “Er is een periode geweest dat ik erg twijfelde aan mezelf. Hoe heb ik zo naïef kunnen zijn? Hoe heeft het kunnen gebeuren? Had ik eruit kunnen stappen? Wat had ik er zelf aan kunnen doen? Maar nu denk ik: het is zo gelopen.”

“Als ik had geweten dat dit zou gaan gebeuren, was ik veel eerder vertrokken.”

Het gaat niet over mij

Wie is ze? Is ze een moeder, een dochter, een vriendin? Of vooral een verdachte? “Om hiermee om te kunnen gaan, besloot ik dat deze kwestie niet over mijzelf ging, maar om mijn zaak. We hebben de wet, de wet is overtreden en dus volgen we de regels. Maar het heeft niks met mij als persoon te maken.” Dit was een advies dat mijn advocaat me meegaf.

Geboeid het vliegtuig in

Geboeid wordt ze in het vliegtuig gebracht. Maar de gedachte dat ze meer is dan een verdachte, helpt haar hiermee om te gaan. “Boeien om hoort bij het Amerikaanse systeem. Maar het heeft niks met mij als mens te maken. Ze behandelen iedereen hetzelfde. Als je bij wijze van spreken een brood uit de winkel hebt gestolen, of je hebt gekozen voor een miljoenenfraude, of je hebt iemand vermoord – iedereen wordt in datzelfde pakje gehesen en krijgt diezelfde handboeien en enkelboeien om. Maar de mensen zelf zijn meer dan dat.”

Wil je weten wat het oordeel is van de Amerikaanse rechter over Denise? Like onze pagina en volg ons op Facebook!