Met boeien om het vliegtuig in

Je gevangenisstraf uitzitten in Amerika. Denise weet dat dit haar te wachten staat. Op de dag van vertrek brengt een buurvrouw haar naar Haarlem. “Ik wilde geen familie of vrienden mee. Dat trek ik niet. Het afscheid probeerde ik luchtig te houden. Ook tegenover mijn nieuwe vriend. ‘Ik kom terug’, zei ik nog. ‘We houden contact’.”

“Maar hoe het echt zal gaan, weet je niet. Ik wist nog niet eens precies waar ik terecht zou komen. Het werd Illinois. Maar waar in Amerika ligt Illinois?”

Nederlandse advocaat

Hulp komt uit onverwachte hoek. In de laatste twee weken ontmoet ze een goede Nederlandse advocaat, die haar wil helpen. “Ik dacht dat ik wel een pro-Deo-advocaat in Amerika zou krijgen, want geld had ik niet.” Vrienden van haar ouders, bij wie ze in huis heeft gewoond, verzekeren haar dat ze zich geen zorgen hoeft te maken. Dat zouden zij voor haar regelen. “Ik zei: ‘Echt waar?! Dat kost veel geld!’ Maar zij vonden dat ik een goede advocaat nodig had. En ze wilden dat ik naar Amerika zou gaan met die gedachte.”

Boeien bedekt

Ze loopt geboeid het vliegtuig in, tussen de marshals. “Ze waren heel vriendelijk. Ik had een blauwe jas en een sjaal die mijn armen en de boeien bedekte. Niemand heeft naar mij gekeken. Ik heb me niet geschaamd. Gewoon omdat ik denk: dit is jullie strafsysteem. Het gaat niet over mij persoonlijk.”

Monkey cage

Denise wordt naar St. Louis gebracht, in Illinois . Haar eerste gevangenis omschrijft ze als ‘mijn monkey cage’. “Het duurde maar een weekend, maar het was echt verschrikkelijk. Ik had een jetlag, miste mijn familie en vrienden. Ze lieten me eindeloos wachten. Ik was bang dat ze mij vergeten waren. Daar zat ik maar, op die stoel aan de tafel. Uiteindelijk werd ik naar een cel gebracht met acht stapelbedden. De cel was een blok, met een paar toiletten. En aan de andere kant een douche en ruimte om te eten. Het eten wordt door de tralies aangereikt. De bewakers lopen elk half uur om deze cel heen en ze bekijken je. Daarom noem ik het een monkey cage.” Denise krijgt een wc-rol waar ze het de hele week mee moet doen. De douche is klein en er hangt een bewakingscamera in de buurt.

“Je hebt sowieso geen privacy, ook niet als je naar de wc gaat. Er waren geen deuren.”

Kleine gevangenis

Na het weekend werd ze met een geblindeerd busje overgebracht naar de gevangenis in Carmi, waar ze vijf maanden moet blijven. Dat lijkt een grote verbetering. “Een hele kleine gevangenis was het.” Denise vertelt over haar dagelijkse leven met de andere gedetineerden. “Sommige vrouwen wilden dag en nacht de tv aan. We mochten nauwelijks naar buiten. Als je de hele dag gevangen zit, verlang je zo naar frisse lucht. Drie keer mochten we eventjes naar een veldje. Nou, je wordt er niet beter van als je niet naar buiten mag.” Denise vertelt dat ze last kreeg van opgezette benen, doordat ze vocht vasthield. “Ik probeerde redenen te bedenken waarom ik zou moeten lopen in de cel. Dan zette ik de waterfles bewust in de hoek neer, zodat ik wel moest bewegen. Ook deed ik ’s avonds een half uur oefeningen, zodat ik beter kon slapen.”

Slapen is onmogelijk

Want slapen, dat is moeilijk in de gevangenis. Je bent eigenlijk niet moe, omdat je de hele dag weinig gedaan hebt. Daarbij het ongezonde eten, het piekeren, de stress. En het feit dat je de kleine ruimte moet delen met anderen. “Met zes anderen sliepen we in de cel. Ik had een celgenote die dag en nacht tv wilde kijken. We hadden nooit rust; voortdurend het geluid van de televisie. Ik wilde zo graag slapen, maar ze weigerde de televisie uit te doen. Ik raakte totaal uitgeput, zo zonder slaap.” Denise stelt de vrouw een compromis voor. Als ze ten minste alleen zaterdagavond de televisie uit wil doen, zodat ze een nacht kan slapen. Maar de vrouw houdt voet bij stuk: de televisie blijft aan. Denise besluit een brief aan de leidinggevenden te schrijven, terwijl ze het liefst geen gedoe wil. Opeens begint de vrouw te gillen naar de bewakers: ze wil naar een andere cel. En dat gebeurt, tot grote opluchting van Denise.

Wil je weten hoe Denise zich staande houdt in de Amerikaanse gevangenis? Like onze pagina en volg ons op Facebook!