Veel dingen die je graag wilt of nodig hebt in de gevangenis kun je alleen krijgen als je geld hebt. Dat maakt het leven in een gevangenis juist zo moeilijk. Van een beetje fatsoenlijk eten tot meer rechten: je zult er vaak voor moeten betalen als je dat wilt hebben.
Die ingewikkelde afhankelijkheid van je omgeving maakt het leven zwaar en kwetsbaar. Het lucht op als je daar over kunt praten met iemand die je kunt vertrouwen.
Even bellen
Mobiele telefoons zijn bijvoorbeeld verboden. Als je het kunt betalen is bellen soms mogelijk via een bewaker of een medegevangene. Maar dat brengt gelijk een heel circus van ‘voor wat hoort wat’ op gang. Je raakt snel verstrikt in ingewikkelde situaties. Zo is het ook met medicijnen die je nodig hebt. Vaak kun je die alleen krijgen als je geld hebt. Kortom: als je veel geld hebt, kun je wel eens wat regelen. Dan is je leven, relatief gezien, best aardig. Om dingen te kunnen regelen, is het dan wel handig om de taal te spreken.”
Medicijnen kun je vaak alleen krijgen als je geld hebt
Kleine wereld
“Een aantal van de Nederlandse gevangenen die ik bezoek, beheersen gelukkig de Indonesische taal. Maar eentje niet. Die spreekt ook niet zo goed Engels. Een enorme beperking, want er zijn niet veel buitenlandse gevangenen in die gevangenis. Je wereld is dan natuurlijk erg klein, je bent echt geïsoleerd en eenzaam. Bezoek van iemand van Epafras is dan iets waar je naar uit kijkt. Even praten in je moederstaal en je hart luchten! Dat geeft dan moed om verder te gaan.”
Benieuwd hoe het leven in een Indonesische gevangenis eruitziet? Like onze pagina en volg ons op Facebook. Dan houden we je op de hoogte.