“Bezoeken duren maximaal een uur. Soms zelfs niet meer dan een half uurtje. Meer krijg je niet. Ik probeer in die beperkte tijd zoveel mogelijk aan te haken bij het verhaal dat de gevangenen vertellen. De meeste mensen praten vrij veel, dan is een uur zo voorbij. Ik spreek de mannen in een grote ontvangstruimte in de gevangenis, waar ook veel andere gevangenen bezoek ontvangen. Gelukkig spreken we Nederlands, dus niemand die ons goed verstaat.”
Verschillende bezoektijden
“Alles bij elkaar kosten drie bezoeken me twee tot drie dagen. Door de verschillende bezoektijden kan ik het niet binnen een dag plannen. Dat is ook de belangrijkste reden waarom ik deze mensen maar twee keer per jaar kan bezoeken. Zouden ze anderhalf uur bij mijn woonplaats vandaan zitten, dan zou het veel gemakkelijker zijn.”
Alles bij elkaar kosten drie bezoeken me twee tot drie dagen
Nasi Bungkus
“Zo kom ik maandelijks bij lokale, Indonesische gevangenen. Dat staat los van Epafras, het wordt georganiseerd vanuit mijn kerk. Wat we doen? Zingen, bidden en eten. In Indonesië kan geen activiteit voorbijgaan zonder met elkaar te eten! Onze vrijwilligers maken van groente en vlees van de markt Nasi Bungkus, ingepakte nasi. Maar zo’n regelmatig en uitgebreid bezoek is helaas niet haalbaar bij de Nederlanders die in Indonesië vastzitten.”
Benieuwd hoe het leven in een Indonesische gevangenis eruitziet? Like onze pagina en volg ons op Facebook. Dan houden we je op de hoogte.