“Zijn naam was verkeerd gespeld. En dan ben je weer een paar maanden verder voordat dat weer correct is. Daarna hoorden we een tijd lang niets meer over zijn kans op de uitzettingsregeling. Prisonlaw schakelde een andere advocaat in, want de eerste advocaat liet niets meer van zich horen. De nieuwe advocaat ontdekte dat iemand een fout had gemaakt in de administratie. Onze zoon had weliswaar 6,8 jaar gekregen, maar in de boeken stond 8 jaar.
Toen dit eindelijk weer recht was gezet, bleek het rapport van de arts, de psychiater en de gevangenisdirecteur niet meer geldig. Als je dat hoort, zakt de moed je in de schoenen. We realiseerden ons: Hij zal nog jaren in dat rotland moeten blijven, want niemand doet echt iets voor hem. Het is zo frustrerend dat je nergens terecht kunt – je kind daar niet, maar ook jezelf niet als ouder. Vanuit Nederland kunnen en mogen we niks. Zo graag zouden we een gespecialiseerd iemand willen die ons juridisch en praktisch bij kan staan. Er wordt van alles beloofd, maar dan moeten we er weer zelf achteraan.
“De zes was verdwenen! En dus mocht hij niet eerder naar huis.”
We worden zo in de steek gelaten door Nederland en het ministerie van Buitenlandse Zaken. Waarom kan de ambassade of het ministerie niet ingrijpen toen het zo mis ging met zijn papieren? Hij had anders vorig jaar maart al terug kunnen zijn. De verwachting is dat hij nu op 27 juli 2019 vrij komt. Dan is hij 29 jaar en hebben we hem zes jaar niet gezien.”