De geestelijk verzorgers van Epafras wonen en werken vaak in de landen waar gedetineerden vastzitten; zij zijn lokale vrijwilligers. Normaal gesproken organiseren we voor hen af en toe een conferentie over een inhoudelijk thema, een ontmoeting met een ambassade, training en intervisie. Zo hadden we in april een conferentie in Madrid gepland voor lokale vrijwilligers uit Afrika en Europa. Helaas moesten we die afzeggen.
De maanden daarna hadden we met veel van de vrijwilligers contact via Zoom en leerden we van alles over groepsgewijs videobellen. De situatie in veel landen was moeilijk, ook voor de mensen van Epafras. En of ze nu in de lockdown zaten met hun weeshuis op Haïti, of op een flat in New York of op een boerderij in Brazilië: iedereen moest zich aanpassen. En iedereen was blij met het contact.
Het beviel zo goed dat we besloten om ook webinars aan te bieden over thema’s die we anders op conferenties aan de orde zouden stellen. De regiocoördinatoren van Epafras maakten programma’s en presentaties en boden ze aan de vrijwilligers aan, op verschillende tijdstippen voor de verschillende tijdzones.
Zo waren er webinars over pastorale gespreksvoering en over het gebruik van rituelen. Of over je eigen context en (geloofs-)opvoeding en hoe dat nu doorwerkt voor jouzelf en hoe dat is voor gedetineerden. Het leverde inhoudelijke gesprekken en mooie ‘ontmoetingen’ op tussen geestelijk verzorgers die vanuit Australië ineens in gesprek waren met een collega uit Gambia, vanuit Jamaica met Californië of Mexico met Suriname.
De komende maanden gaan we hiermee verder, met vervolgbijeenkomsten en nieuwe thema’s. En zo worden in de noodzaak ook nieuwe kansen geboren…