Gepest, gediscrimineerd of nog erger: Nederlanders in de cel in de Dominicaanse Republiek

Wat doet het leven in de gevangenis in het buitenland met je? Voor de 73 Nederlanders in de gevangenissen in de Dominicaanse Republiek is het echt overleven. Ze worden gediscrimineerd en gepest. Of nog erger, vertelt Hannie Riksen, die als geestelijk verzorger de Nederlanders daar bezoekt.

“Sommige Nederlandse gevangenen proberen zoveel mogelijk te slapen. Anderen sporten zich kapot. Of ze houden zich helemaal afzijdig, bemoeien zich nergens meer mee”, zegt Hannie. Pesten en treiteren komt vaak voor. “In de oude gevangenissen in de Dominicaanse Republiek staan de mensen in de rij voor wat eten. Een andere Nederlandse gevangene vertelde me dat hij telkens over zijn kale hoofd geaaid werd door andere gevangenen. Dagenlang. Hij werd helemaal laaiend. Een andere Nederlander had een boekje waarin hij dingen opschreef. Dat boekje werd afgepakt. Ook verkrachtingen komen voor.”

“De Nederlanders worden er telkens uit geduwd. Totdat ze een pak slaag van de bewakers krijgen.”

De mannen en vrouwen schamen zich om hierover te praten. “Alleen als het heel erg is, kan de ambassade ervoor zorgen dat iemand wordt overgeplaatst. Maar dat was toen de ambassade nog tijd had. Door de bezuinigingen is dat niet vaak meer het geval”, zegt ze. “Daarom wordt ons werk ook steeds belangrijker. We praten de ambassade bij, krijgen van hen de lijst welke gedetineerden waar zitten. Aan het einde van de reis -vaak zitten we een paar weken in een specifiek land- brengen we opnieuw verslag uit. We houden de ambassade op de hoogte van hoe het dan met de mensen gaat. Je hoopt toch dat als het echt mis dreigt te gaan, dat er dan wel wordt ingegrepen.”