In gevangenissen komen de versoepelingen van de corona-maatregelen altijd later op gang dan in de rest van de samenleving. En waar het ene land al lang open is, houdt het andere land de deuren voor bezoek angstvallig dicht. Veel gevangenissen zijn overbevolkt en beschermende maatregelen zijn er nauwelijks.
Regelmatig zijn er uitbraken in gevangenissen en door de strikte maatregelen breken er in sommige landen gewelddadige opstanden uit. Er sterven gemiddeld meer mensen in de gevangenis dan erbuiten. Er zijn meer zieken en minder bewakers. Versoepelingen zijn daarom vaak niet aan de orde.
Epafras kon ook in 2021 minder vaak op bezoek dan in de jaren voor de pandemie. Dat is goed te zien in de cijfers: een verbetering ten opzichte van 2020, maar nog lang niet op het niveau van 2019. Dat is moeilijk, vooral voor de gevangenen. Nog meer dan anders zijn zij afgesloten. Schrijven kan gelukkig wel en soms versturen we pakjes. Soms met eten of drinken, soms met een Bijbel of gebedenboek.
Isolement maakt veel kapot, ook aan de ziel. En wat je ook gedaan hebt: contact met iemand die naar je luistert, die je bemoedigt, aan het denken zet of met je bidt: het helpt. Om het vol te houden of een nieuwe stap te zetten. Om je weer even mens te voelen: bij je naam genoemd en gekend. Dat is wat Epafras doet.