Zij bezocht met de vrijwilligers Johan Smoorenburg, Nel Blanken, Kenneth Thijm en Will Codrington Nederlandse gedetineerden en Nederlandse ambassades. Het was in veel opzichten een indrukwekkende reis. In bijvoorbeeld de Victora gevangenis zijn de omstandigheden zwaar. Het is oud, vies en de corruptie is overal. Gevangenen moeten een slaapplaats ‘huren’ bij de ‘eigenaar’ van de cel, een medegedetineerde. Als je geen geld hebt, slaap je op de grond in een barak met 60 man in een ruimte. Toch vernieuwt men ook het gevangeniswezen in de DR en wordt de Victoriagevangenis op termijn gesloten. Het was bijzonder om te zien hoe de Nederlandse gevangenen uitzagen naar een gesprek en genoten van de tijd waarin ze konden spreken met een geestelijk verzorger.
We bezochten ook een gedetineerde die al vele jaren door mensen van Epafras bezocht werd. Hij was ernstig ziek en met de ambassade, Reclassering en zijn familie hebben we eerder dit jaar geprobeerd om hem terug te krijgen naar Nederland. De rechter stemde alleen in met verpleging in een kliniek buiten de gevangenis. Daar hebben we hem bezocht, met foto’s en brieven van zijn familie. We hebben met hem gesproken over de naderende dood en met hem gebeden. De volgende ochtend kregen we bericht dat hij was overleden. Het was verdrietig en genadig.