Verhaal

‘Ik voel me beperkt in wat ik kan doen voor gevangenen’

Een toekomst? Voor de Nederlandse gevangenen in Indonesië ziet die er vaak niet rooskleurig uit. En ze voelen zich gefrustreerd over het Indonesische rechtssysteem. Wat kan Henriëtte Nieuwenhuis namens Epafras voor hen betekenen?

“Luisteren. Dat is eigenlijk alles wat ik voor de Nederlanders in Indonesische gevangenissen kan doen. Ik kan ze niet bij hun familie brengen, ik kan ze niet helpen met hun zaak, ik kan hun angsten voor de doodstraf niet wegnemen. Het enige dat ik kan doen, is er gewoon zijn. Daar ben ik als dominee natuurlijk ook wel aan gewend.”

Doorgeefluik
“Uiteraard vraag ik altijd naar hun rechtszaak. Soms vragen ze me daarover iets door te geven aan de ambassade. Dat kan ik soms doen,  dan functioneer ik als doorgeefluik. Maar ik ben daarin beperkt. Ik ben geen advocaat, ik ben dominee. De gedetineerden hebben vaak een andere religieuze achtergrond. Ik zoek altijd uit of ze het op prijs stellen als ik een gebed of zegen voor ze uitspreek. Om ze ook op die manier te inspireren als ze daaraan behoefte hebben.”

Tas vol lekkers
Ze probeert ook praktische hulp te bieden. “Zo heeft een van de gevangenen veel last van een hernia, maar er is geen matras in de cel om op te slapen. Hem heb ik gezegd dat ik mijn best zal doen om volgende keer een simpel en oprolbaar matras van rubber mee te nemen. Standaard neem ik sowieso een tas mee vol etenswaren, vol lekkere dingen. Vaak ook toiletartikelen, soms een Nederlands boek of een tijdschrift.”

‘ik zit hier niet voor zweetvoeten’

Vaker op bezoek
“Graag zou ik deze mensen vaker dan twee keer per jaar willen opzoeken om nog een betere gesprekspartner te kunnen zijn. Maar dat is nu niet realistisch. Met het oog op de enorme afstanden, mijn werkzaamheden en taken op Sumatra, mijn gezin. Als ik mijn gedachten hierover laat gaan, dan moet ik altijd denken aan een tbs’er in Nederland. Hij zei: ‘ik zit hier niet voor zweetvoeten’. Dat is natuurlijk ook zo. Ze hebben zichzelf vaak  in deze situatie gebracht. Daaruit vloeien beperkingen voort. Maar ja, ik zou graag meer voor ze willen doen. Aan de andere kant: dit is alles wat ik nu kan doen.” Vanuit Epafras willen we deze mensen steun geven en ze niet vergeten.

Benieuwd hoe het Nederlanders vergaat in buitenlandse detentie en wat Epafras voor hen doet? Like onze pagina en volg ons op Facebook. Dan houden we je op de hoogte.

 

 

Geplaatst op: 21 december 2017